مسجد شیخ لطف الله اصفهان

مسجد شیخ لطف الله اصفهان در میانی ترین نقطه ی طاق هایی که بزرگترین میدان اصفهان را احاطه کرده اند قرار دارد. این بررسی و مطالعه شاید کمترین چیزی باشد که می توان در وصف کمال و شکوه چشم نواز این مسجد، در راس میدان نقش جهان، بیان کرد. این مسجد بین سال های ۱۶۰۲ و ۱۶۱۹ میلادی و طی دوران سلطنت شاه عباس اول احداث شد و برای تجلیل از نام شیخ لطف الله، پدر زن شاه، که یکی از علمای دینی لبنانی و مهاجر پیرو اسلام بود، نام گذاری شد. وی به اصفهان دعوت شد تا سرپرستی مسجد امام و مدرسه ی الهیات را به عهده بگیرد.

گنبد این مسجد پوشیده از کاشی هایی به رنگ کرم ملایم است که در طول روز از کرمی به صورتی تغییر رنگ می دهند (هنگام غروب آفتاب بهترین زمان برای مشاهده ی این تغییر رنگ است)، نشان و مُهر گنبدهای آبی و فیروزه ای اصفهان را تنها اطراف نوک گنبد می توان مشاهده کرد.

تن کمرنگ گنبد در تضاد با تن رنگ های ورودی قرار دارد، که بهترین کاشی های به جا مانده از دوران صفویه را به نمایش می گذارد. نمای خارجی پوشیده از کاشی کاری اسلیمی شگفت انگیز و دیگر طراحی های گلدار ظریف است که نقش مایه و مضمون اصفهان را تشکیل داده اند. به ویژه آن نقوشی که دم دو طاووس شکل گلدان مانندی بوجود آورده اند. خود ورودی نیز دارای مقرنس های ظریفی است (نوعی سنگ استالاکتیت حکاکی شده که برای تزئین گوشه های در و پنجره ها استفاده می شود) که از رنگ مایه های آبی و زرد سیر در آن استفاده شده است.

این مسجد به دلیل اینکه نه مناره دارد و نه شبستان یا صحن ورودی و فقط دارای پله هایی است که به ورودی ختم می شوند، مشابه سایر مساجد نیست. احتمالا به خاطر اینکه این مسجد برای استفاده ی عموم نبوده و به عنوان عبادتگاهی برای حرمسرای زنان شاه به کار می رفته است. از راهروی پیچ در پیچ می توان به جایگاه مقدس یا محل نمازگزاری مسجد رسید، این راهرو جایی است که چشمان را به تاریکی عادت می دهد تا هنگامی که به تغییر جزیی نوری که از لا به لای کاشی کاری های آبی پررنگ به داخل می تابد برسید. این راهرو هم مکمل طرح و هم نقش مسجد است، چرا که نمازگزار را از میدان بزرگ بیرون به جایگاه نمازی که روبروی مکه قرار دارد، می برد که محوری کاملا متفاوت دارد.

درون جایگاه مقدس، پیچیدگی و درهم بافتگی کاشی هایی که دیوارها را زینت داده اند و سقفی که به طور فوق العاده ای زیباست و جلوه ای از نقش و نگار زرد رنگ و براق دارد، شاهکاری از طراحی را به نمایش می گذارد. پرتوهای نور آفتاب که از میان پنجره های مشبک و کم ارتفاع به داخل می تابند، دائما برخورد و تلألو متغیری میان سایه و نور ایجاد می کنند که فضا را پرمایه می کنند و ماهیت قابل لمس و محسوسی به هوای تهی و پوشالی می دهند.

محراب یکی از زیباترین و ظریف ترین مکان ها در ایران به شمار می رود و از جایگاه و منزلت بسیار بالایی برخوردار است. نام معمار و تاریخ ساخت یعنی ۱۰۲۸ به صورت تلفیق و هم آمیزی خطاطی شده اند.

عکس برداری از مسجد شیخ لطف الله اصفهان مجاز است اما استفاده از فلاش دوربین در این محل مجاز نیست.

منبع: www.lonelyplanet.com